Rejeneratif Tarım Standardımız Nasıl Bir Etki Yaratıyor

Bozulmuş topraklar dünyanın dört bir yanındaki arazilerin verimliliğini düşürüyor ve bu da, özellikle monokültür ve diğer yoğun yetiştirme uygulamalarının norm olarak kaldığı yerlerde, tarım arazilerini genişletmek için ormansızlaşmayı tetikliyor. Araştırmalar, her beş hektar tarım arazisinden birinin halihazırda bozulmuş durumda olduğunu, bunun ürün verimini düşürdüğünü ve kuraklık ve hastalıklara karşı savunmasızlığı artırdığını gösteriyor. Acil önlem alınmazsa, toprak sağlığı giderek azalmaya devam edecek, bu da üreticileri daha büyük ekonomik zorluklara ve belirsizliğe sürükleyecek ve küresel gıda güvenliğini tehdit edecektir. 

Standartta neler var? 

• Besin maddesi içeriği dengesizlikleri, organik madde içeriği ve bitki sağlığı hakkında veri sağlamak için ayrıntılı toprak ve yaprak örneklemesi.  
• Toprak testi sonuçları ve besin maddesi yönetimi planı doğrultusunda hedefe yönelik gübre uygulaması. Bu, uzun vadede besin maddesi sızıntısını, toprak asitlenmesini ve mikrobiyal bozulmayı azaltır. 
• Toprak mikrobiyal aktivitesini, su tutma kapasitesini ve besin maddesi döngüsünü artırmak için kompost ve organik madde kullanımı; sentetik gübrelere bağımlılığı azaltırken doğal olarak doğurganlığı artırır.  
• Malç veya örtü bitkileri gibi kalıcı toprak örtüsü için aşamalı hedefler. Bu, üst toprağı erozyondan ve ılımlı sıcaklık dalgalanmalarından korur, yabancı otları bastırır ve besin maddesi erişilebilirliği için gerekli mikrobiyal yaşamı sürdürür. 

Kanıtlar, rejeneratif yaklaşımların üreticilerin iklim değişikliğinin etkileriyle, değişen yağış düzenlerinden uzun süreli kuraklıklara ve buna bağlı olarak artan zararlı ve hastalıklara kadar, daha iyi başa çıkmalarını sağladığını göstermektedir. Bir çalışmada, mantar istilasının yoğun olduğu bir sezonda rejeneratif bir yaklaşım benimseyen arazilerde neredeyse hiç verim kaybı görülmezken, komşu arazilerde verim yüzde 50’den fazla düşmüştür. 

Standartta neler var? 

• Gölge ağaçlarını, yaprak çöplerini ve malç gibi organik örtüleri içeren tarımsal ormancılık sistemlerinin kurulması. Bu uygulamaların çok sayıda faydası bulunur: gölge örtüsü yerel mikro iklimleri düzenler ve karbon birikimini artırır, yaprak çöpü nem tutma özelliğini artırır ve daha fazla ağaç kökünün varlığı toprağı stabilize eder. Tarımsal ormancılık, toprağın hem üstünde hem de altında biyolojik çeşitliliği teşvik ederek tarım ekosistemlerini daha sağlam ve uyarlanabilir hale getirir. 
• Ürünlerin kuraklık, sıcaklık veya değişen zararlı baskıları gibi stresleri tolere edebilmesini sağlamak için iklime dayanıklı bitki çeşitlerine öncelik verilmesi. Yerel koşullara adapte olmuş ürünler seçerek, üreticilerin istikrarlı ürün verimi elde etme olasılığı daha yüksektir. 
• Arazileri üretken ve dayanıklı tutmak için ürünlerin düzenli bir döngüde yenilenmesi ve rehabilite edilmesi. Örneğin, kahve üreticileri verim ve karlılığı korumak için her 5-9 yılda bir yaşlı ağaçları yenilemek zorundadır. Yenileme uygulamaları her bir bölgeye özel veya arazinin ihtiyaçlarına göre uyarlanmalıdır ve bunlar örneğin köklü ağaçlara aşı yapılması, hastalıklı dalların budanması veya yaşlı ağaçların yerel koşullara uyacak şekilde değiştirilmesini içerebilir. 
• Herbisit kullanımının azaltılmasını veya hiç kullanılmamasını teşvik etmek ve iklim baskısı altında genel sistem dayanıklılığını artırmak için entegre yabancı ot yönetimi planlamasının gerekli kılınması. Bu yaklaşım, kültürel teknikleri (toprağı korumak ve daha agresif türleri bastırmak için az büyüyen, istilacı olmayan yabancı otların yerinde kalmasına izin vermek gibi) mekanik (yabancı otları elle temizlemek) ve biyolojik tekniklerle (doğal avcıları veya parazitleri tanıtmak) birleştirir.   

Konvansiyonel tarım ve devam eden tarımsal genişleme, tarım arazileri için ormansızlaşma ve sulak alanların kurutulmasından aşırı tarımsal kimyasal kullanımına ve daha fazlasına kadar küresel biyolojik çeşitlilik kaybının en büyük etkenleridir. Habitat tahribatı ve kaynak ağırlıklı tarım, tozlama ve doğal zararlı kontrolü gibi hayati ekosistem işlevlerini zayıflatarak hem doğayı hem de tarım sistemlerini riske atar. Hatta tarımsal genişleme, nesli tükenme riski altında olan türlerin yüzde 86’sını tehdit ediyor. Bu eğilimi durdurmak ve tersine çevirmek için arazilerin planlanma, yönetilme ve çevrelerindeki alanlarla bağlantı kurma biçimlerini değiştirmeliyiz. 

Standartta neler var? 

• Doğal bitki örtüsü için minimum gereklilikler, tozlayıcıları, kuşları ve doğal zararlı kontrolünü destekleyen doğal yaşam alanlarının korunmasına veya onarılmasına yardımcı olur. Buna, arazideki doğal ağaç örtüsünün korunması da dahildir. Bu sayede yaban hayatı ve böcekler için yaşam alanı yaratılır, rüzgara ve erozyona karşı koruma sağlanır ve iklim dayanıklılığı artırılır. 
• Ağaç örtüsünün yaban hayatı koridorlarını destekleyen, kuşlar için yaşam alanları sağlayan; tozlayıcıları, mikroorganizmaları ve küçük memelileri çeken yerli veya doğallaştırılmış ağaç türlerinin zengin bir karışımını içermesini gerektirecek şekilde tür takibi ile genişletilmiş tarımsal ormancılık gereklilikleri.  
• Doğa dostu zararlı kontrolü. Üreticiler, sadece ilaçlama değil, gözlem, izleme ve önlemeyi de içeren yıllık bir zararlı yönetim planına sahip olmalıdır. Bu, doğal düşmanların kullanılmasını, kovucu bitkilerin ekilmesini veya yalnızca gerekli olduğunda hedefe yönelik müdahalelerin uygulanmasını içerebilir. 
• Zaman içinde kimyasal kullanımının izlenmesi ve azaltılması. Üreticiler hangi pestisitleri ne miktarda kullandıklarına dair veri toplamaya başlamalıdır. Bu kayıtlar, zaman içinde pestisit kullanımlarının boyutunu göstermeye yardımcı olacak ve üreticileri daha güvenli, daha sürdürülebilir alternatifler aramaya teşvik edecektir. Üreticiler 2028 yılına kadar tüm istisnai zararlı pestisitleri aşamalı olarak kullanımdan kaldırmalıdır. 
• Arazi biyolojik çeşitliliğinin temelden korunması. Entegre yabacı ot yönetimi, bazı faydalı yabancı otların büyümesine izin vermeyi içerir. Bu yumuşak yabancı otlar veya çiçekli bitkiler, böcek yaşamını destekler ve herbisit ihtiyacını azaltmaya yardımcı olur. Tıbbi nitelikler veya insanlar ya da diğer hayvanlar için besin kaynağı sağlamak gibi çok çeşitli faydalı özelliklere sahip olabilirler. 

Geleneksel tarımın yaygınlaşması ve kötü arazi yönetimi dünya genelinde su kaynaklarını tehdit etmektedir. Erozyon ve kimyasal akış su yollarını kirletmekte, yeraltı suyunun yeniden dolmasını azaltmakta ve mevsimsel kıtlıklara katkıda bulunmaktadır. Tarımın küresel tatlı su kullanımının yüzde 70’inden sorumlu olduğu düşünüldüğünde, rejeneratif uygulamaların su sorununun azaltılması ve ekosistemlerin uzun vadede korunması üzerinde muazzam bir etkisi olabilir. 

Standartta neler var? 

• Su bulunabilirliği, kalitesi ve kullanımındaki zayıflıkları belirlemek için arazi düzeyinde su risk değerlendirmeleri. Bu sayede su yönetiminin kuraklığa maruz kalma, su hakları veya yakındaki kullanıcıların rekabeti gibi yerel koşullara göre uyarlanmasına yardımcı olunur. 
• Toprak ve su koruma teknikleri– teraslama, malçlama ve kontur ekim (yani arazinin doğal şekli boyunca ekim) gibi. Bu uygulamalar yüzey akışını azaltır ve su nüfuzunu artırır, bu da toprak nemini destekler ve yeraltı suyunu yeniden besler.  
• Su yollarını tortulaşma ve tarımsal kimyasal akışından korumak için akarsu tampon bölgelerinin korunması, biyolojik çeşitliliğin desteklenmesi ve nehir kıyılarının stabilize edilmesi. 
• Verimli sulama. Arazilerin su tasarrufu sağlayan sulama sistemleri kullanmasını ve bunları toprak türüne, ürünün ihtiyaçlarına ve yağış miktarına göre ayarlamasını şart koşuyoruz. İlk denetimden itibaren üreticiler su kullanımlarını izlemeye başlarlar. Bu, sızıntıların veya verimsizliklerin tespit edilmesine yardımcı olur ve tuzlanma, su basması veya akiferlerin tükenmesi gibi sorunları önler. 
• Yağmur suyu hasadı. Mümkün olan yerlerde araziler çatılardan veya küçük havzalardan yağmur suyu toplayıp depolayarak sulamada veya temizlikte kullanır; böylece nehirlere veya yeraltı sularına olan bağımlılıklarını azaltır ve kurak dönemlere karşı tampon görevi görürler. 
• Toplumsal su yönetimi. Araziler ve arazi grupları, kirliliği azaltmak ve sulak alanları onarmak için yerel havza gruplarına katılmak veya komşularla işbirliği yapmak gibi kolektif çabalara girmelidir. Çevre düzeyindeki bu odaklanma, tüm tarım toplulukları tarafından paylaşılan su kaynaklarının korunmasına yardımcı olur. 
• İşleme tesisleri su kullanımını azaltmalıdır. Bir arazi grubunun merkezi işleme birimleri varsa (kahve yıkama istasyonları veya çay soldurma barakaları gibi), birim ürün başına kullanılan su miktarını ölçmeleri ve azaltmaları gerekir; bu da yerel su kaynakları üzerindeki yükü azaltır. 

Rejeneratif bir yaklaşımın uzun vadede işe yaraması için sadece arazinin değil, onu yöneten insanların yaşamlarının da geliştirilmesi gerekir.  Üreticiler ve işçiler güvende, sağlıklı olduklarında ve istikrarlı bir gelir elde ettiklerinde, yani çocukları okula gidebildiğinde ve gelecekleri güvence altında olduğunda, toprakla ilgilenme konusunda daha istekli ve motive olurlar. Bu insan öncelikli yaklaşım sadece bir prensip meselesi değil; çevresel dayanıklılık ve rejenerasyon için temel bir yoldur. Değişken piyasalar, artan girdi maliyetleri, sınırlı kredi erişimi ve istikrarsız tarımsal ürün fiyatları, yoksulluğu pekiştiren ve çevresel bozulmayı hızlandıran ekonomik zorluklardan bazılarıdır. Yine de Etiyopya, Kenya ve Honduras’taki izleme ve değerlendirme bulgularımız, rejeneratif tarımın verimi artırarak ve girdi maliyetlerini azaltarak arazi karlılığını artırabileceğini göstermiştir. 

Standartta neler var?  

• İnsan hakları değerlendirme ve yönlendirme yaklaşımı çiftçilerin ve tarım işçilerinin çocuk işçiliği, zorla çalıştırma, ayrımcılık, işyerinde şiddet ve tacizle ilgili kaygılara yanıt vermelerine yardımcı olur. Standart, risk hafifletme, izleme ve iyileştirmeye ilişkin gereklilikleri içerir. Bunların yanı sıra Kişisel Koruyucu Ekipman (KKE) ve makinelerin doğru kullanımını içeren iş sağlığı ve güvenliği eğitimlerini de kapsamaktadır. 
• Birinci sınıf pazarlara erişimi destekleyebilecek güvenilir rejeneratif beyanlar, üreticileri rejeneratif çabaları için ödüllendiren mali teşvikler sunarak uzun vadeli benimsemenin sağlanmasına yardımcı olur. Arazilerini dönüştürmeleri için desteklenen ve bu çabalarına değer veren alıcılarla bağlantı kuran üreticiler, uzun vadede gelişmek için daha donanımlı hale gelirler. 
• Tarımsal ormancılık için verimli ağaç türlerinin seçilmesiyle sağlanan ek gelir fırsatları. 
• Üreticilerin girdi maliyetlerini düşürmelerine ve ürün verimliliğini artırmalarına yardımcı olan toprak sağlığı uygulamaları, bir yandan da arazilerinin temelini yeniden inşa eder.